Ռուս-ուկրաինական ակնկալվող բանակցությունների համատեքստում Ռուսաստանի նախագահը առաջնահերթ է համարում, որպեսզի ստորագրվող պայմանագիրը իրավական չափանիշներով լինի անխոցելի, այն երբևէ չպետք է ընկալվի իբրև վիճահարույց փաստաթուղթ...

Դեռեւս 2008-2009 թվերին, երբ «ֆուտբոլային դիվանագիտության» անվան տակ սկսվեց հայ-թուրքական մերձեցման գործընթացը, և բազմաթիվ գրանտներ սկսեցին թափվել այդ ուղղությամբ, շատերը, այդ թվում նրանցից, որոնք այժմ հանդես են գալիս ընդդիմադիր դիրքերից, օգտվում էին այդ փողերից և սպասարկում այդ օրակարգը՝ ըստ օրվա ցուցումի...

«Ազգային» և «պետական» եզրույթները միմյանց հակադրելիս, ավելին՝ այդ համատեքստում աստիճանաբար «պետական» եզրույթը իբրև «եզակիության, կարևորության, պետության կողմից առանձնակի արժևորման» խորհրդանիշ դիտարկելիս, նախ, հարկ է ելակետ ընդունել, որ այդ հարցադրումները սոսկ քաղաքական կողմնորոշման ոլորտից չեն...

Սիրելի հայրենակիցներ, Հայաստանի օրվա իշխանությունների կողմից մարդու իրավունքների, խոսքի ազատության, քաղաքական հալածանքի հերթական աղաղակող փաստը՝ գյումրեցի հետաքննող լրագրող Լիլիթ Աղեկյանի նկատմամբ նախաձեռնած քրեական հետապնդումն է՝ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 490-րդ հոդվածի 2-րդ մասով, որը նախատեսում է ազատազրկում` երկուսից հինգ տարի ժամկետով:

Մի երկրում, ուր մարդու վրա կեղծ քրեական գործեր են սարքում, երկիր, որտեղ վարչապետի պաշտոնում գտնվող մարդը ապօրինի ձևով իր կուսակցի հեռախոսի հաղորդագրություններին է տիրանում, ինչ-որ մեկը հույս ունի՞, որ հայտարարագրերով ներկայացված տվյալները գաղտնի կմնան:

նիկոլը մի դակիչի միջոցով որոշեց նահատակ զինվորի հայր Գարիկ Գալեյանին պատժել 2 տարի ռեալ ազատազրկմամբ, ու միաժամանակ անմիջապես փոխել խափանման միջոցն ու Գարիկին ուղարկել տնային կալանքի։

Հարգելի գործընկերներ, Սույն թվականի հունվարի 13-ին՝ երկուշաբթի օրը, ժամը 12:30-ին Երևան քաղաքի առաջին ատյանի ընդհանուր իրավասության քրեական դատարանի (հասցե` ք․Երևան, Նազարբեկյան թաղամաս 40, թիվ 3 դահլիճ) դատավոր Տիգրան Ոսկանյանը իմ նկատմամբ սահմանելու է քրեական պատիժ՝ ազատազրկման ձևով, քանի որ նա անհիմն և քաղաքական հետապնդման ներքո ինձ ճանաչել է մեղավոր` իմ նկատմամբ կայացրել է մեղադրական վերդիկտ:

Ադրբեջանի դասական իմաստով ֆաշիստ նախագահի (միայն ռամիլ սաֆարովին հերոսացնելը լիարժեք բավարար ապացույց է) վերջին օրերին արտահայտած մտքերը բնավ նոր չեն, մենք դրանց արդեն տևական ժամանակ ծանոթ ենք՝ ուղղակի փոքր-ինչ այլ խմբագրական ձևակերպումներով ու համատեքստում...

Հիշեցի, որ 2021թ. ապրիլին, երբ Փաշինյան Նիկոլի դեմ ընդվզումը հասել էր գագաթնակետին, ընդվզման նախաձեռնող համարվող Գասպարյան Օնիկն ու Խաչատրյան Տիրանը նախընտրեցին պայքարը շարունակել ՀՀ Վարչական դատարանում:

Բարդ, լարված և չափազանց հետաքրքիր այս տարին կարևոր լուրով եմ ամփոփում։ Դատարանը վարույթ է ընդունել հայցս ըննդեմ Հանրային Հեռարձակողի Խորհրդի (ՀՀԽ), որը, մեծի մասամբ բաղկացած լինելով գործող իշխանությունների թիմակիցներից և համախոհներից, ամիսներ առաջ չեղարկելով անկախ մրցութային հանձնաժողովի ինստիտուտը, փաստացի իրեն էր վերապահել Հանրային ռադիոընկերության տնօրեն ընտրելու իրավունքը և վերջին 15 տարվա մեջ առաջին անգամ ռադիոյի տնօրենի «ընտրություն» էր անցկացրել առանց անկախ ընտրիչների, ինչի հետևանքով Հայաստանի Հանրային Ռադիոընկերության ղեկը հանձնվել էր վերջին շուրջ 30 տարին արտասահմանում բնակված օտարերկրյա քաղաքացու (ասում են՝ հայկական անձնագիր էլ ունի, բայց վստահ չեմ), ով «մրցութային» հարցազրույցի օրն իսկ իր մշտական բնակության երկրում էր և ՀՀԽ անդամների հետ շփվում էր հեռավար։